مدت زمان نوار: 32: 30 دقیقه

موضوع کلی: استعمال اللفظ في أكثر من معنى‏

موضوع جزئی: قصد المعنى حال قرائة القرآن الكريم

متن:  «وقد يتفصّى عن الإشكال» ما باید از مقام اثبات بالکلیه فارغ باشیم، تا کسی اشکال نکند که این قصد قرینه نداشت.

زمان شروع متن خوانی: 00:01

متن: «بإرادة حكاية لفظ «القرآن» بالقرائة، وإرادة المعاني بالألفاظ المحكيّة دون الحاكية»

زمان شروع متن خوانی: 03:04

متن: « وكذا في مثل حكاية قصيدة «امرئ القيس» في الأبيات المناسبة لإرادة المعنى.» کسی که این ابیات را می خواند هم با توجه به شاعر آن و قصد او می خواند و هم معنای آن را برای شعار خودش قصد می کند.

زمان شروع متن خوانی: 06:10

متن: « ودعوى أنّ القرآن- مثلاً- مستعمل فيه لا مستعمل، ويكون بالاستعمال موجوداً ذهنيّاً …» دالّ اول کیف مسموع است دالّ دوم آن است که در ذهن سامع آمده است.

زمان شروع متن خوانی: 09:44

توضیح: آیا قصد قرائت و قصد انشاء از قرآن در عرض هم جائز است؟ برخی از محشین عروه اظهار تردّد کرده اند با اینکه خود صاحب عروه جازم به جواز است.

ما می گوییم قرآن مرآت یک چیز است و آن هم معنا است، لکن ما قصد می کنیم معنای قرآن در ذهن سامع بیاید.

متن: « مدفوعة لما مرّ من أنّه لا مانع من تعدّد لحاظ الطبيعة في استعمال واحد …» در واقع دو حضور دو احضار که یکی در طول دیگری است. اینکه یک شی ء ملحوظ باشد آلیاً لشیء و ملحوظ باشد استقلالاً برای همان شیء محال است.  

زمان شروع متن خوانی: 17:07

متن: « ودعوى أنّ لفظ القرآن ليس في الخارج حتّى يستعمل في معناه …»

زمان شروع متن خوانی: 22:16

توضیح: در روایات دارد که اسم اعظم در سورۀ فاتحه متفرق شده است. اگر کسی فاتحه را به آن نیت بخواند…. ( ادامۀ نوار قطع شده است.)

زمان شروع متن خوانی: 30:24

آدرس در کتاب: مباحث الأصول ج 1 ص 174

مطلب خارج از درس: ندارد.