آنچه بر افطار مترتّب مى‌شود

س . روزه واجب معيّنِ بالذات را افطار كردن، چه صورت دارد؟

ج . حرام است افطار كردن آنها، بلكه در بعضى از آنها كفاره واجب مى‌شود، مثل روزه ماه رمضان و نذر معيّن.[1]

و جايز است افطار نمودن روزه غير معيّن را پيش از زوال، چه قضاى شهر رمضان باشد يا غير آن؛ ولكن در قضاى شهر رمضان بعد از زوال حرام است، بلكه كفاره، لازم مى‌شود على‌الاقوى، ولى كفّاره آن، «ده مسكين طعام دادن» است؛ و با عدم تمكّن، «سه روز روزه» است؛ اما نذر مطلق و مندوب، جايز است، چه بعد از زوال و چه پيش از زوال.

  بعضى از موارد وجوب قضا

س . بر حايض و نفساء، قضاى روزه ماه رمضان، واجب است يا نه؟

ج . بلى واجب است.

و همچنين بر كسى كه خواب رفته باشد تمام روز را و نيّت نكرده باشد، يا آن كه روزه را فراموش كرده باشد و [ نيز ] كسى كه فراموش نموده باشد غسل جنابت  را و

<-> گرفتن قى، قضا واجب نمى‌شود.

هفتم: و همچنين است احتقان به مايع در وجوب قضا، و وجوب كفّاره به آن موافق است با احتياط؛

هشتم: و دخول آب به حلق به سبب مضمضه براى تبرّد يا عبث؛

نهم: و عود جُنُب ثانياً به خوابيدن با نيّت غسل بلكه وجوب كفّاره در اين صورت، موافق با احتياط است.

[1] . و قضاى رمضان بعد از زوال چنانكه خواهد آمد؛ و صوم اعتكاف در صورت وجوب آن.