از اجزاى غايط[1] نماند؛ بلى باقى ماندن رنگ و بوى آن در محل، عيب ندارد ولكن در صورت تعدّىِ غيرمعتاد، احوط تعدّد[2] است.

استنجا به سنگ و غيره

س . استنجاى به سنگ و نحو آن، عددش چند است؟

ج . بايد به سه عدد باشد اگر چه به كمتر از آن زايل شود.[3]

س . هرگاه محل به سه عدد پاك نشود، چه كند؟

ج . اينقدر زياده استنجا كند تا پاك شود.

س . هرگاه سنگى سه پهلو باشد يا كرباسى، در هر دفعه يك گوشه يا يك پهلوى آن را استعمال كند، كفايت مى‌كند يا نه؟

ج . احوط عدم كفايت است.[4]

س . آيا [ در ] استنجاى به غير آب، زايل نمودن عين نجاست كافى است يا نه؟

ج . بلى كافى است، [ و ] در اجزاى ريزه كه بعد از دقت نظر، ماندن آن معلوم مى‌شود، ضرر ندارد.[5]

[1] . بلكه رطوبات غايط كه به آب ازاله مى‌شود نه به غير آن؛ و در تطهير به آب به حكم غايط است و واجب است ازاله آنها، زيرا متنجِسِ به ملاقاتِ غايط شده و قابل تطهير نيست.

و چون تطهير به غير آب، جايز است، بقاى رطوبات مذكوره، مورد عفو است مثل آب استنجا، پس به حكم محلّ و تابع آن است بعد از استنجا.

[2] . لازم نيست اين احتياط حتّى در قدر زايد از معتاد كه به آب تطهير مى‌شود.

[3] . على الاحوط؛ و اظهر، كفايت نقاء و رفتن عين غايط است.

[4] . اظهر كفايت است.

[5] . بلكه آنچه كه با سنگ و كهنه ـ يعنى ماليدن آنها به محلّ براى ازاله عين ـ به نحو ->