مسافت شرعيّه مقصوده.

و اگر در اثناى نماز، نيّت اقامت كرد و تمام كرد آن را تماماً و بعد از آن عدول كرد، اظهر عدم تأثير عدول است در تقصير مثل نيّت سابقه بر نماز.

و اگر بعد از ركوع سوّم يا قبل از سلام نماز، عدول از نيّت اقامت كرد، احوط اتمام آن نماز و جمع در بقيّه نمازها و اعاده آن نماز به قصر است.

در صورتى كه نه ناوى اقامت باشد و نه آن كه نماز چهار ركعتى به جا آورده باشد ـ مثل عدول از نيّت اقامت بعد از تمام ده روز و قبل از به جا آوردن نماز چهار ركعتى ـ احوط جمع بين قصر و اتمام است.

  تخيير در اماكن اربعه

اظهر تخيير مسافر است در «اماكن اربعه» مشرّفه، بين قصر و اتمام؛ و احوط قصر است.

و احوط در مساجد سه‌گانه، اقتصار بر بناى قديمى است و در «حائر» بر حرم اصلى و رعايت صدق نماز نزد قبر است.

و اظهر و احوط عدم جريان استثناى تخييرى مذكور، در صومِ در اين مواطن است.

اظهر عدم لزوم تعيين است با ثبوت تخيير؛ و احوط در صورت تعيين، عدم عدول است در غير عذر مسوّغ.

و اظهر لزوم قصر است در ظهرين در صورت عدم وسعت وقت مگر براى چهار ركعت، و اظهر عدم جواز اتمام عصر است در فرض مذكور در صورتى كه بعد از ظهر، شروع در آن بدون نيّت قصر كرده بود.

و هم‌چنان كه اتمام فريضه، مشروع است در «اماكن اربعه»، استحبابِ «رواتب» هم ثابت است در اين اماكن در صورت اتمام فريضه در آنها.

  اگر مسافر تمام بخواند

در موارد تعيّن قصر، اگر مسافر، عالماً عامداً، تمام خواند، اعاده‌اش لازم است؛ و اگر