<-> سهو است براى زيادتيهاى بعد از رفع رأس از ركعت سابقه قبل از هدم قيام.

  شك بين سه و پنج

و اگر شك بين سه و پنج، قبل از ركوع باشد، راجع به شك بين دو و چهار در ركعت سابقه مى‌شود، و عملِ آن شك را به نحو متقدّم به جا مى‌آورد با ضميمه سجود سهو براى زيادتيها.

و اگر شك مذكور، بعد از ركوع باشد، احوط اتمام ركعت و نماز به اضافه يك ركعت است، و پس از سلام، اعاده نماز است. و همچنين احتياط، به اتمام نماز و اعاده نماز است در شك بين دو و پنج بعد از رفع رأس از سجده اخيره كه با آن احراز دو ركعت مى‌شود.

و همچنين شك بين سه و چهار و پنج قبل از ركوع ركعتِ مشكوكه، راجع مى‌شود به شكّ بين دو و سه و چهار در ركعت سابقه، كه هدم قيام نموده و بعد از سلام نماز، عمل آن شك را به جا مى‌آورد با سجود سهو براى زيادتى‌ها و قيام بيجا، و در غير اين صورت ـ مثل شك بعد از ركوع در ركعت مشكوكه ـ پس از اتمام نماز، احتياط، به تكميل چهار ركعت يقينى در داخل نماز و سلام نماز و اعاده نماز، مى‌نمايد.

شك بين پنج و شش

و در شكّ بين پنج و شش بعد از اكمال سجدتين ـ على اىّ حال ـ بطلان محقّق است؛ و در حال قيام با هدمِ قيام، عملِ شكّ چهار و پنج مى‌شود با سجود سهو براى زيادتى‌ها.

و در صورت مقابل بودن احتمال شش، با احتمالى كه قابل تصحيح است به بنا  بر يقين به تحقّق، احوط اعاده نماز بعد از اتمام آن به تكميل اقلّ احتمالى است. <->