<-> لازم نيست ضرب به زمينى كه روى زمين بلاواسطه قرار بگيرد؛ پس اگر زمين تيمّم، روى بدن انسانى باشد، مجزى است، مثل اين كه خاك روى صورت انسان است به نحوى كه مى‌تواند با زدن بر آن، مسح جبهه نمايد.

  اعتبار مباشرت و موالات و ترتيب و امرار ماسح از اعلى به اسفل

و معتبر است در آن، مباشرت در حال اختيار، و موالات يعنى متابعت عرفيّه بنا  بر احوط. و ترتيب مذكور در متن، معتبر است حتى در جهل و نسيان؛

  نبودن حايل

و آن كه حايلى بين ماسح و ممسوح نباشد غير از مويى كه در محل روييده باشد به نحو متعارف. و موى سر كه بر جبهه آمده باشد به اندازه خارج از متعارف، دفع مى‌شود. و اگر حايل، جبيره باشد، مانع نمى‌شود در ممسوح و در ماسح.

  عدم امكان ضرب يا نجاست خاك يا عضو

و با عدم امكان زدن، اكتفا به گذاشتن به زمين مى‌نمايد و احتياط در جمع بين باطن موضوع و ظاهر مضروب، ترك نشود با امكان

و با نجاست متعدّيه يا غير متعدّيه، در ماسح يا ممسوح، اين احتياط با تقديم زدن به غير متعدّى، ترك نشود در صورت عدم امكان تطهير و نبودن نجاست اگر چه متعدّى نباشد در خاك و ماسح و ممسوح با امكان بنا  بر احوط و اظهر.

  وجوب امرار ماسح بر ممسوح از اعلى به اسفل

و [ معتبر است نيز  ]مسح از اعلى به اسفل در جبهه و يدين كه ممسوح مى‌شوند. و احوط مسح به حاجبين است، و اظهر وجوب امرار ماسح بر ممسوح است اختياراً و جرّ ممسوح، كافى نيست اختياراً و حركت مختصر، ضرر به صدق ندارد. <->