و در صورت وقوع خلط با فعل غير مربوط به موصى، بقاى وصيت و تحقق شركت، اظهر است. و در صورت وقوع خلط از موصى بدون اختيار يا با نسيان وصيت، اظهر بقاى وصيت است، مگر در صورت معلوميّت يا معرضيّت امر اختلاط مخصوص، به تنازع.

  اخذ به قرينه در تشخيص بقاى وصيت و عدم آن

و هم چنين با قرينه، تشخيص بقاى وصيت يا عدم آن [مى‌شود و]يا استصحاب مى‌شود با عدم احراز هيچكدام، اگر وصيت به نانى نمود پس آن را ريز ريز كرد. و حكم كلّى ندارد در كشف رجوع يا عدم آن.

اگر وصيت كرد عينى را براى زيد، و عين ديگرى را پس از آن براى عمرو، و ثلثْ وافى نشد، نقص بر وصيت دوّم واقع مى‌شود. و اگر رجوع از اولى كرد و عين اولى را براى بكر وصيت نمود پس از وصيت عين ديگر براى عمرو، نقص (به واسطه رجوع) بر متأخر (كه وصيت براى بكر است) واقع مى‌شود.