صاحب خشب، اقامه بيّنه بر مدعاى خود بنمايد كه حكم به اختصاص ديوار به او مى‌شود.

  يكى ديگر از مرجّحات اختصاص ديوار به صاحب زمين

8 . و هم چنين اگر مَقرّ ديوار به اتفاق زمين يكى از آنها است، اين از مرجّحات اختصاص ديوار به صاحب زمين است؛ و قول او با يمين او و با عدم بينه طرف، مقدم است و حكم به اختصاص ديوار به او مى‌شود.

  صورتِ تعارض مرجّحات و تساوى آنها

9. با تعارض مرجّحات و تساوى آنها، حكم عدم مرجّح ثابت است؛ و با اكثريّت و اقواييّت مرجّحات در يك طرف، حكم عدم مرجّح در طرف مقابل، ثابت است .

  حكم زمين ديوارى كه در آن نزاع واقع شده

10. اگر براى كسى حكمِ اختصاصىِ ديوار، ثابت شد، اختصاص به زمين كه مَقَّر آن است ثابت مى‌شود.

و اگر نزاع در اختصاص و اشتراك است، معامله ميزان در نصفِ غيرِ معيّن خواهد بود كه اشتراكْ مقتضى ربع، و اختصاصْ مقتضى تمام يا تنصيف است بعد از ملاحظه اختصاص نصف به سبب اقرار مدّعىِ اشتراك.

  حكم نزاع در خُصّ و نظاير آن

11. اگر دو نفر اختلاف نمودند در خُصّ ـ خانه از نى ـ بين دو خانه مثلاً، حكم مى‌شود براى كسى كه معقد قِمْط ـ ريسمانى كه بسته مى‌شود با آن، خانه‌هاى از نى ـ به طرف خانه او است. و هم چنين در نظاير خُصّ و نظاير معقد قمط بنا بر اقوى.

  حكم ديوار مشترك

12. اگر ديوارْ مشترك بود، هيچ كدام از دو شريك ـ مثلاً ـ نمى‌توانند بدون اذن شريك، در آن تصرفِ انتفاعى نمايند اگر چه مضر نباشد؛ مگر آنكه تصرف از قبيل