و اظهر، ابتداى حولِ اولادِ اَنعام، از حين تولد است در صورتى كه ارتضاع از سائمه باشد، نه از معلوفه. و ابتداى حول اولاد، از زمان سَوْمِ اولاد شروع نمى‌شود.

ميزان در سائمه بودن در تمام سال، صدق عرفى است و اگر به نحوى «علف خور» شد در اثناى سال، بايد استيناف سال بشود از آن وقت.

و مملوكيّتِ مَرعى يا استحقاقِ رعى به ملك، يا غير آن، مثل غير مملوك بودن علوفه و مباح بودن آن، يا مملوك غير مالك اَنعام با اذن مجّانى، يا به عوض، يا بدون اذن، اثرى در حكم چريدن و نچريدن ندارد، و هم چنين وجود مانعى از چريدن، يا عدم چريدن با عدم مانع، فرقى ندارد.

   گذشت سال

شرط سوّم: به ترتيب «شرائع»: «حول» است در «حيوان» و «نقدين» از آنچه زكات آن، واجب است.

و آن عبارت است از «گذشتن يازده ماه هلالىِ غير منكسر»، و به دخول هلالِ دوازدهم، واجب مى‌شود زكات؛ و با انكسار، تلفيق مى‌شود ماهها به حساب «سى روز» يا «5 ماه» تا «5 ماه» ديگر مثلاً، و لازم نيست انتظار هلال دوازدهم در صورت تلفيق. و ماه، محمول بر اعمّ از مقدار مى‌شود در صورت تلفيق؛ و اعتبار به تلفيق به نحو دوّم، اقرب است به صدقِ حولِ مقدارى بنا بر اظهر.

و گذشتن «30 روز» از ماه آخر هلالى بدون تلفيق، كافى از رؤيت هلال است، كما اينكه رؤيت هلال «12» كافى است.

و اظهر استقرار وجوب است و اينكه مراعى به تمام دوازدهم با بقاى شروط نيست، اگر چه اظهر، عدم احتساب دوازدهم از سال بعدى است.

و اگر مختل شود شروط در اثناءِ حولِ لازمِ در وجوب، يا معاوضه شود بعض نصابْ به غير، اگر چه مساوى در صفات و شروط باشد، حول منقطع مى‌شود، اگر چه مقصود از معاوضه، فرار از وجوب زكات باشد بنا بر اظهر.