عاجز از قربانى

و بدان كه كسى كه قادر بر هدى نشود، ده روز روزه مى‌گيرد: سه روز متوالى در حج از روز هفتم تا نهم؛ و اگر روز هفتم نشود هشتم و نهم را مى‌گيرد و يك روز بعد از مراجعت از منى؛ و اگر روز هشتم را نگرفت روز نهم را نگيرد، بلكه صبر كند تا بعد از مراجعت از منى؛ و احوط مبادرت به آنها است اگر چه اشهر آن است كه[1] در تمام ذى حجّه مى‌شود به جا آورد.

اما هفت روز ديگر پس بعد از رسيدن به خانه خود، و احوط توالى است در آنها اگر چه وجوب آن معلوم نيست[2]؛ و اگر بعد از روزه سه روز متمكّن از هدى شود، احوط ذبح هدى است.[3]

   مستحبات هدى

و اما مستحبات هَدى پس مستحب است كه شتر باشد، و بعد از آن گاو، و بعد از آن گوسفند؛ و آن كه بسيار فربه باشد؛ و آن كه اگر شتر يا گاو كشد، ماده باشد؛ و اگر گوسفند يا بز باشد، نر باشد.

و مستحب است كه شتر را كه مى‌خواهد نحر كند ايستاده و از سر دست‌ها تا زانوى

[1]. و اقوى همين قول است؛ پس جايز است از اوّل ذى‌الحجّه تا آخر آن در غير عيد و ايّام تشريق قبل از خروج از منى، با رعايت آنچه ذكر شد كه اگر روز ترويه از او فوت شد روزه آن، تأخير بيندازد براى بعد از كوچ كردن از منى.

[2]. بلكه اظهر عدم وجوب است.

[3]. بلكه صوم كافى است اگر چه وجدان هدى، قبل از خروج از منى باشد على الأظهر، بلى ذبح افضل و احوط است خصوصا در صورت مذكوره.