نقطه دار باشد؛ و يك يك چيده باشد؛ و سست باشند نه سخت؛ و به قدر سر انگشت باشد. و مستحب است كه در وقت سنگ انداختن، پياده باشد و سواره نباشد؛ و با وضو باشد، و بعضى از علما به وجوب طهارت قائل شدهاند. و چون سنگ را در دست داشته باشد، اين دعا را بخواند: «أللهم هذه حصياتي فأحصهن لي و ارفعهن في عملي.» و هر سنگريزه كه بيندازد اين دعا [ را ] بخواند: «ألله أكبر. أللّهم ادحر عنّى الشيطان. أللهم تصديقاً بكتابك وعلى سنّة نبيك. أللهمّ اجعله لي حجا مبرورا وعملاً مقبولاً وسعيا مشكورا وذنبا مغفورا.»، و ميانه او و جمره، ده ذراع يا پانزده ذراع فاصله باشد، و پشت به قبله كند و روى به جمره؛ و آن كه سنگريزه را بر انگشت بزرگ بگذارد و با ناخن انگشت شهادت بيندازد. و چون به جاى خود آيد در منى اين دعا [ را ]بخواند سنّت است: «أللهم بك وثقت، وعليك توكلت، فنعم الرب ونعم المولى ونعم النصير.»
ذبح قربانى
واجب دوّم: بر حاجّ متمتّع از واجبات منى، ذبح هَدْى است. بدان كه واجب است بر هر حاجِّ متمتّع، ذبح يك هدى ؛ پس هَدْى واحد از براى چند نفر كفايت نمىكند على الأشهر الأظهر الأحوط ؛ و اگر قادر بر خريدن هَدْى نباشد، ده روز روزه مىگيرد: سه روز در حج و هفت روز بعد از مراجعت.
و اگر هَدْى يافت نشود، قيمت آن را نزد معتمدى مىگذارند كه در بقيه ماه ذىالحجّه بگيرد و ذبح كند و اگر ميسر نشود در اين سال، در سال آينده بگيرد؛ و