باب اوّل

در افعال عمره است

و در آن، پنج فصل است:

فصل اوّل

در احرام عمره است

و در آن، چند مقصد است:

مقصد اوّل

در مستحبّات قبل از احرام و در احرام

و بعد از آن است و مكروهات احرام

بدان كه مستحبّ است در وقت اراده احرام، مهيّا شدن از براى احرام، به تنظيف بدن و گرفتن ناخن و شارب و ازاله موى زير بغل و موى عانه به نوره و غُسل احرام.

و اگر بعد از غسل، بپوشد يا بخورد چيزى را كه از براى مُحرِم جايز نيست، مستحبّ است اعاده غسل. و جايز است مقدَّم داشتنِ غسل بر ميقات، هرگاه بترسد كه آب در ميقات نيابد[1]؛ و اگر مقدّم داشت و بعد از آن آب در ميقات يافت، مستحبّ است اعاده آن. و اگر اوّل روز غسل كند، از براى شب كافى است و هم چنين عكس. و اگر حدث اصغر واقع شود، اعاده آن نمايد.[2] و چون غسل كند، اين دعا را بخواند:

[1]. قيد بودنِ خوف، مورد تأمّل است.

[2]. لكن در انتقاض غسل سابق به غير نوم، تأمّل است؛ و اظهر در نوم، عدم انتقاض