فصل پنجم

احكام صدّ و حَصر

مصدود به سبب منع دشمن از اكمال مناسك، و محصور به سبب مرض از اتمام، اشتراك دارند در اين كه متحلّل مى‌شوند وقت امتناع اكمال به نحو آتى، و افتراق دارند در امورى:

   فرقهاى مصدود و محصور

از آن جمله اين كه: مصدودْ متحلّل مى‌شود از جميع محرّمات به سبب احرام حتى نساء، به خلاف محصور كه حليّت نساء بر او متوقّف بر طواف نساء است؛

و اين كه بعثِ هَدىْ در محصور اتّفاقى است، و ذبح در مصدود اختلافى است، چنانچه مذكور مى‌شود ان شاء اللّه‌ تعالى؛

و اين كه مكان ذبح هدىِ محصور، مكّه است در احرام عمره و «منى» است در احرام حج، و مصدود ذبح مى‌نمايد در مكان تحقّق مانع از اكمال، هر كجا باشد؛

و اين كه محصور محتاج است در تحلّل با هدى، به حلق يا تقصير؛ و اين مطلب خلافى است در مصدود؛

و اين كه متعيّن است تحلّل مصدود در مكان منع با محلّل او، و محصور در مواعده ذبح در محلّش مى‌باشد، و گاهى متخلّف مى‌شود وعد؛

و اين كه فايده اشتراط در عقد احرام براى محصور، تعيّن تعجيل تحلّل است، و در مصدود در فايده اشتراط، خلافى است كه سقوط هدى است يا عزيمت بودن