1
احوط اين است كه به هر فقيرى، كمتر از فطره يك نفر داده نشود، بلكه عدم جواز اعطاءِ اقلّ، خالى از وجهِ موافق با قول متقدّمين از اصحاب بر «محقّق» در «معتبر» نيست. و بنا بر استحباب، به مرجّحات، تغييرِ حكم حاصل مىشود، مثل اينكه جمع شوند جماعتى كه بر تقدير تقسيم به صاع، به بعضى هيچ نمىرسد، بلكه اين صورت، مستثنى است در «شرايع» با اختيار عدم جواز در غير اين صورت در آن كتاب.
و جايز است تا حدّ غنى، در يك دفعه به فقير دادن، چنانچه در زكات مال گذشت.
مستحبّ است اختصاص دادن خويشان به زكات فطره؛ و ترجيح همسايهها بر غير ايشان؛ و ترجيح اهل علم و ديانت و فقه بر غير ايشان.