و باكى نيست به جماعت گذاردن واجبى كه مستحب شده به سبب امر خارج، چون نماز عيد[ ين ] و فريضه از غير كه اتيان به نحو تبرّع باشد و همچنين فريضه‌اى كه به جا مى‌آورد به نحو اعاده بر وجه استحباب.

  اقتدا با اختلاف نماز

س . مسافر به حاضر يا حاضر به مسافر يا ادا به قضا، اقتدا جايز است يا نه؟

ج . بلى جايز است و همچنين است با اختلاف در وجوب و استحباب.[1] و اقتداى كسى كه فرايض يوميّه به جا مى‌آورد، به كسى كه فريضه طواف مى‌كند و همچنين به عكس آن، خالى از اشكال نيست و احوط ترك است.

و جايز است اقتداى كسى كه «صلات آيات» مى‌كند به كسى كه صلات آياتِ ديگر مى‌كند و همچنين در «جنازه» و «عيد»؛ بلى نمازگزار در هر يك از اين سه نماز، اقتدا به ديگرى در نماز ديگر نمى‌كند؛ هم‌چنان كه اقتدا نمى‌كند به يوميّه‌گزار و طواف گزار و همچنين در عكس، جايز نيست، بلكه احوط آن است كه نماز عيدگزار، اقتدا به نماز استسقا گزار ننمايد و همچنين در عكس اين صورت اگر چه دو نماز، موافق در نظم باشند.

و احتياط در ترك جماعت است در نماز احتياط[2] اگر چه به نماز احتياط باشد؛ و همچنين احوط، بلكه اقوى، ترك آن است در نافله منذوره.

  اقلّ عدد جماعت

س . عددى كه جماعت به آن منعقد مى‌شود، چند نفر است؟

ج . دو نفر است كه يكى امام [ است ] و يكى مأموم، چه هر دو مرد باشند يا هر دو زن،

[1] . يعنى استحبابى كه منافى مشروعيّت جماعت نباشد.

[2] . گذشت حكم آن در نافله منذوره.