<-> فريضه، دو ركعتى باشد و اگر خائف فوت جماعت با اين عدول و اين ترتيب نباشد؛ وگرنه جوازِ قطعِ فريضه محتمل است اگر چه خلاف احتياط است.

و ظاهر اين است كه محل نقلِ نيّت، وقتى است كه اگر تمام نمايد، به جماعت در تكبيرة الاحرام مى‌رسد، نه قبل از اين حدّ.

  قرائت مأموم در ركعت اوّل خود و سوّم امام

مأمومِ مسبوق كه ثالثه امام يا رابعه او،ركعت اوّل جماعتِ او است، واجب است بر او قرائت حمد و سوره در دو ركعت اوّل خودش‌اگر امام‌مهلت بدهد بنا  بر احوط.

و اگر مهلت نداد، متابعتِ امام را ترجيح مى‌دهد بر قرائت سوره بعد از حمد؛ و امّا در ترجيحِ حمد يا اتمام آن بر متابعت در ركوع يا عكس، تأمّل است؛ و اظهر ترجيح اتمام فاتحه است در ركعت دوّمِ مأموم اگر چه احوط، قصد انفراد و اتمام است.

و احوط اختيار انفراد است در صورت عدم امهال در ركعت اوّلِ مأموم اگر اتّفاق افتاد عدم امهال، و تخيير، محتمل است؛ و ترجيح ترك قرائت و عدم لزوم احتياط در صورتى كه ابتداى دخول در جماعت، تكبيرِ ركوع باشد، ظاهر است.

و همچنين محلّى براى قرائت يا احتياط نيست در صورتى كه دخول در جماعت، در حال ركوع امام باشد، و در دَوران بين متابعت و وظيفه اخيرتين در محلّى كه فرض مى‌شود، اختيارِ اقصرِ به حسب زمان، لازم است و اگر باز هم دَوران باشد، محتمل است تخيير؛ و ترجيحِ متابعت، قريب است، و احتياط، در قصد انفراد و اتمام است.

  تجافى

و احوط «تجافى» مأمومِ مسبوق است در وقت تشهد و تسليم امام؛ و مستحبّ است تشهد براى مأموم؛ و همچنين قنوت با امام در غير محلّ قنوت مأموم. <->