<-> احتياطاً ندبيّاً در ادا يا قضا به جا مى‌آورد؛ يا اعاده براى جماعت مى‌نمايد؛ يا آن كه از ميّت، تبرّع مى‌نمايد به قضا؛ يا آن كه صبىّ به جا مى‌آورد يوميّه را؛ پس اقتداى در آنها به يوميّه مفروضه بر امام مانعى ندارد و هر كجا مجانست محفوظ است و از مأموم، مندوب و بر امام، مفروض است، اگر چه به سبب نذر امام باشد.

وهمچنين نماز طواف مستحب با نماز طواف واجب امام بنابر شرعيّت جماعت در نماز طواف.

و در «عيدين» و «استسقا» و «معاده احتياطيّه ندبيّه» و «نيابت تبرّعى» يا تنفّل در دو نماز كه مشروع است جماعت در آنها، جايز است ائتمام.

  اعاده نماز فرادى و جماعت، به جماعت

اعاده فرادى به جماعتِ حادثه، مشروع و راجح است، و اعاده جماعت به جماعت، محلّ تأمّل است و اظهر جواز آن است به رجاى محبوبيّت در صورت اشتمال نماز دوّم بر مزاياى راجحه در شرع اگر چه به حسب احتمال باشد؛ و در اقتداى مفترض به چنين نماز، تأمّل است، به خلاف مفترض اگر اقتدا كند به اعاده كننده فرادى به جماعت به نحو استحباب.

  اقتدا به متبرّع و…

و همچنين محلّ تأمّل است اقتداى در يوميّه واجبه ـ ادا يا قضا ـ به كسى كه تبرّعاً از غير يا احتياطاً ندباً، يا نذر نافله، يا دو ركعت طواف واجب به جا آورد؛ و همچنين [ است ] اقتداى ناذِرِ نافله، به كسى كه احتياطاً و استحباباً اعاده مى‌كند نماز خود را يا تبرّعاً از غير.

  حكم اقتداى نافله منذوره و…

و اظهر جواز اقتداى در نافله منذوره به معاده مستحبّه فرادى به جماعت است اگر چه <->