<-> كدام فضيلت دارد، و اگر در جهريّه، بعض قرائت را بشنود، همان مسموع، استحباب ندارد قرائتِ مأموم آن را، به خلاف غير مسموع.

و اظهر جريان حكم غير مسموع است، در صورت مانعيّت ثقل سامعه مأموم از شنيدن و نحو آن، و شنيدنِ مناسبِ اخفاتيّه، اثرى در تغيّر حكم اخفاتيّه ندارد.

  اگر مأموم، ركعت امام را نداند

اگر مأموم داخل نماز شد [ و ] ندانست كه امام در اوّلتين هست يا اخيرتين، قرائت حمد و سوره مى‌نمايد به قصد وظيفه فعليّه؛ و اگر هر كدام معلوم شد، نمازش تمام است.

اگر ترك قرائت كرد به خيال اين كه امام در اوّلتين است، بعد معلوم شد كه در اخيرتين است: اگر بعد از ركوع خودش دانست، نماز صحيح است، و اگر قبل از ركوع بداند، حمد را مى‌خواند و ملحق مى‌شود به ركوع امام اگر مهلت براى سوره نباشد.

اگر قرائت كرد به خيال آن كه در اخيرتين است، بعد معلوم شد كه در اوّلتين است، نمازش صحيح است، و اگر در اثنا معلوم شد، اتمام لازم نيست.

  جماعت در هنگام تقيّه

در نماز با مخالفين در امامت، واجب است مأموم به وظيفه منفرد عمل كند و خودش حمد و سوره را بخواند؛ و اگر نرسيد به ركوع امام، مى‌تواند اكتفا به قرائت حمد نمايد؛ و در استعجال در اثناى حمد، اقرب عدم اِجزا است؛ و در باقى، به وظيفه منفرد عمل نمايد و اگر نتوانست، با تقيّه اتمام مى‌نمايد و اعاده نماز مى‌نمايد.

و همچنين در ركوعِ امامِ ايشان، اقتدا ننمايد مگر براى تقيّه و اعاده مى‌نمايد. و ساير وظائف منفرد هر چه با اضطرارِ در شخصِ آن نماز، از غير جهت تقيّه، ساقط <->