<-> و اما در غير كسوفين از آيات، مثل «زلزله» و «صيحه آسمانى»، پس اظهر و احوط، وجوب قضا است، اگر چه عالم در حين حادثه، به وقوع آن نباشد، بلى اظهر اختصاص وجوب در آيات، به مكان هر مصلّى است، نه اعمّ، اگر چه از توابعِ هم و مسمّى به يك اسم باشند.

در صورت علم و ترك براى عذر ـ از نسيان و غير ـ يا غير عذر، احوط قضا است در جميع آيات و در كسوفين مطلقا ـ يعنى بدون تفصيل متقدّم در آنها ـ به معنى فعل بعد از علم و اراده امتثال، و مثل آن است كسى كه بداند آن را كه به جا آورده بود، فاسد بوده است.

  شك در نماز آيات

«نماز آيات» دو ركعت است، و ركوعات متعدّده، افعالِ متعدّده هر يك ركعت هستند، و شك در آنها، شك در فعل است اگر چه جزءِ ركنى است، نه [ شك ] در ركعت؛ و اطلاق ده ركعت از روى عنايت، صحيح است؛

و همچنين تعدّد قنوت، مستلزمِ تعدّدِ ركعت نيست؛ پس با نسيان يكى از ركوعها به نحوى كه قابل تدارك نباشند، نماز باطل مى‌شود، بدون فرقى بين ركوع خامس و عاشر و غير اينها؛ و همچنين با زيادتى يك ركوع عمداً يا سهواً، نماز باطل مى‌شود.

و همچنين قيام متّصل به ركوع به نحوى كه در يوميّه مذكور است، در هر ركوعى از ركوعهاى دهگانه، رعايت مى‌شود به نحو متقدّم در يوميّه.

و آنچه را كه محلّ تدارك او باقى است، تدارك مى‌نمايد؛ و با شك و عدم دخول در فعل آخر، تداركِ ركوعِ مشكوك مى‌نمايد.

و در قضاى آنچه قضا مى‌شود، متّحد است با يوميّه؛ و با شك در يك ركعت يا دو ركعت، باطل مى‌شود نماز، چون كه دو ركعتى است؛ و از اين قبيل است شك در اين <->