<-> متفرّقه قرائت، سجود سهو، متعدّد مى‌شود با تخلل تذكّر در اثنا، به خلاف نسيان قرائت تماماً مستمرّاً كه يك سجود سهو، لازم مى‌شود.

و احوط تعدّد سجود است براى حمد و سوره فراموش شده و اظهر بنا  بر عدم تداخل، [ سجود ] متعدّد است در صورت استمرار سهو از قرائت در تمام ركعات.

و مجرّد استمرار به سهو با تعدّدِ متعلّقِ آن، مانع از تعدّد سجود نيست؛ پس با تخلّلِ اجزاى نماز در ضمن كلامهاى سهوى، يا فصلِ موجبِ مغايرت و تعدّد عرفى در صورت اختلاف، موضوع كلامِ واحدِ سهوى نيست بنا  بر اظهر در اوّل و احوط در دوّم.

  شكّ در موجب سجده سهو

و با شك در موجب، لازم نيست سجود سهو.

و با شك در فعل با علم به وجوب، لازم است اتيان آن، و با شك در عددِ واجب، بنا  بر اقلّ مى‌گذارد. و ساير فروع از شك و سهو در زيادتى يا نقيصه در سجود سهو، مذكور در نفى سهو در سهو شد.

  تقديم نماز احتياط و اجزاى منسيّه بر سجده سهو

و اظهر، تقديم اجزاى منسيّه است بر سجود سهو، اگر چه براى غير اينها و اسبقِ از آنها باشد؛ و احوط، رعايت اسبق است در نيّت در هر يك از اجزاى منسيّه و اسباب سجود.

و اظهر تقديم ركعات احتياط است بر سجود؛ و در تقديم آنها بر قضاى اَجزا، تأمّل است؛ و احوط با تقديم يا تأخير، اعاده نماز است.

  عدم توقيت در سجده سهو

اظهر عدم توقيت است در سجود سهو؛ و فوريّت، لازمِ اعمِّ از توقيت است، پس نيّت <->