سهو در لباس

پنجم: سهو در لباس است؛ پس اگر در اثناى نماز معلوم شد اين كه لباس او از جنسى است كه نماز در آن جايز نيست و جاهل بود: پس اگر نزع، ممكن است به نحوى كه موجبِ فعل منافى نشود، نزع نمايد و نماز را تمام كند و در غير مغصوب ترك نشود اعاده بعد از اتمام احتياطاً؛ و اگر [ نزع ] ممكن نمى‌شود، نماز را قطع كند[1] و استيناف نماز را با لباس بى‌عيب نمايد.

  قاعده كلّى براى زيادى يا كمى سهوى

س . اگر كسى در نماز سهواً چيزى را كم كند يا زياد كند، بعد بخاطرش بيايد، حكمش چيست؟[2]

[1] . در غير ضيق وقت و گرنه تمام نمايد با عمل به وظيفه در بقيّه و احوط در سعه وقت با امكان نزع و تبديل، اتمام و اعاده است.

[2] . الحمد للّه‌ وحده و الصلاة على نبيّه محمّد و آله الأوصياء الهادين . اخلال به ركن اگر چه سهوى باشد تا وقت گذشتن محلِّ تدارك به دخول در ركن ديگر به تفصيل آينده، موجب بطلان نماز است.

و در خصوص تكبيرة الاحرام به دخول در قرائت، محلّ آن فوت مى‌شود؛ و همچنين تكبير بدون نيّت، موجب بطلان نماز است در عمد و سهو.

و همچنين اخلال به ركوع تا ركن بعد از ركوع، يا به دو سجده باهم تا ركوع ركعت بعدى اگر چه سهوى باشد، موجب بطلان نماز است؛ و اگر متذكّر شد ترك ركوع را قبل از تحقق سجود، تدارك مى‌نمايد؛ و اگر بعد از تحقّق سجود و قبل از دخول در سجده ثانيه متذكّر شد، احوط تدارك و اتمام و سجده سهو و اعاده نماز است.

  اخلال عمدى

اخلال عمدى اگر چه به حركتى در قرائت يا ذكر باشد، موجب بطلان نماز است؛ و <->