ج . بلى سجده سهو واجب است،[1] بلكه در جميع منافيات[2] و غيره[3] كه در اصل نماز مى‌باشد در اين هم مى‌باشد.

س . در نمازهاى مستحبى اگر شك واقع شود، چه صورت دارد؟

ج . در باقى ماندن به شك مخيّر است[4] مابين اقلّ و اكثر، مثل آن كه شك كند كه اين، يك ركعت است يا دو ركعت، به هر كدام كه بنا را گذاشت صحيح است، ولى بنا را بر اقلّ گذارد بهتر است.

س . در نماز مستحبّى سلام بيجا يا كلام بيجا يا غيره، اتّفاق افتاد، سجده سهو مى‌خواهد يا نه؟

ج . سجده سهو ندارد، بلكه اگر تشهد فراموش شده باشد، يا سجده فراموش شده، قضا ندارد.

س . اگر كسى شك كند در اثناى نماز به اين كه اين نماز ظهر است يا عصر، تكليفش چيست؟

ج . بايد بنا را به ظهر قرار دهد يعنى به قصد ظهر، نماز را تمام كند اگر نماز ظهر را نكرده باشد.[5]

س . اگر شك كند كه اين ركعتِ آخر مغرب است، يا اوّلِ عشا، چه بايد كرد؟

ج . از آخر مغرب قرار دهد.[6]

س . مظنّه در اثناى نماز، حكم يقين را دارد يا نه؟

[1] . بنا  بر احوط، و اظهر عدم وجوب است، چنانچه گذشت در تعليقه.

[2] . در منافى عمد و سهو يا تعمّد به مطلق منافى.

[3] . به نحو اطلاق معلوم نيست.

[4] . در صورتى كه نماز به هر تقدير صحيح [ باشد ] وگرنه بنا  بر صحيح از احتمالها مى‌گذارد.

[5] . تفصيلش گذشت در تعليقه.

[6] . و همچنين در ظهر و عصر.