<-> نماز با آن تمام مى‌شود بنا  بر اظهر.

و اگر داخل ركوع ركعت ثانيه شده بعد متذكّر شود، احتياط باطل است، و حكم تذكّر نقص بعد از نماز، جارى است؛ و احوط در اين فرض، اعاده است بعد از اتمام بر طبق تذكّر با عدم اعتنا به آنچه به جا آورده است.

و اگر متذكّر نقصِ دو ركعت شد در اثناى نماز احتياطِ يك ركعتى، اتمام ركعت احتياطِ قيامى به يك ركعت قيامى ديگر و جريان حكم تذكّر نقص در اين جا با اغتفار زيادتى تكبيرة الاحرام و تشهد و تسليم اگر واقع شده است، خالى از وجه نيست، اگر چه احوط پس از اتمام به صورت مذكوره، اعاده اصل نماز است.

و اگر در شك بين سه و چهار، بنا  بر چهار گذاشت و يك ركعت نماز احتياط به جا آورد، بعد متذكّر نقص دو ركعت شد، اظهر الحاق يك ركعت قيامى ديگر است به آن، و احوط پس از اتمام، اعاده نماز است؛ و اگر متذكّر تمام شد در اثناى احتياط، محكوم به حكم‌نافله است در حرمت قطع و عدم آن، و جايز است ترك آن در صورت سبق تذكّر بر شروع.

  رعايت احكام جزئيّت در نماز احتياط

مقتضاى مستفاد از ادلّه از احتياط بودنِ اين نماز مفصول، اين است كه در غير جهات معلومه، رعايت جزئيّت بشود و گرنه از احتياط، خارج مى‌شود؛ پس احتياط حاصل نمى‌شود با تخلّلِ مبطل عمدى عمداً، مثل كلام، يا مبطل مطلق مطلقا، مثل حدث، پس اعاده مى‌نمايد اصل نماز را با تخلّل اينها، مگر اين كه منكشف شود تماميّتِ اصل قبل از اعاده. و از لوازم جزئيّت، وجوبِ مبادرت و موالاتِ بين احتياط و اَصل است، نه آن كه وجوب، تعبّدى و نفسى است. <->