<-> است تصحيح نماز، حتى اگر تبديل به قضا بشود، در صورت قصد امر فعلى كه تطبيقش اوّلاً به ادا بوده و اخيراً به قضا شده است، در صورت عدم اخلال به قصد قربت در هيچ جزئى، بلكه با رعايت تشخيص وظيفه فعليّه در هر جزء، [ صحّت ] خالى از وجه نيست.

  ترك سوره براى ضيق وقت

و در زمانى كه اشتغال به اتمام سوره يا به اقصر سوره‌ها، مفوّت وقت اختيارى است، لازم است قطع سوره و [ رفتن به ] ركوع بدون سوره، و نماز، صحيح است، در صورت عدم اخلال به نيّت از جهتى.

و اگر با گمان سعه وقت، شروع در طويل كرد و در اثنا، ملتفت شد كه وقت مضيّق است، قطع و عدول مى‌نمايد اگر باقى، اطول از اقصر سوره‌ها است، و همچنين در صورت شروع با نسيان و تذكّر در اثناى سوره، و اللّه‌ العالم.

  حكم خواندن دو سوره بعد از حمد

اظهر كراهت قِران بين دو سوره بعد از فاتحه در فريضه است در صورتى كه در دوّمى قصد قرآنيّت محضه ننمايد، بلكه قصد جزئيّت مجموع دو سوره بنمايد، و احـوط تركِ قِران است، و دور نيست كـراهتِ مطلقِ ازيد از يك سوره به قصد جزئيّت مجموع، نه به قصد قرآنيّت محضه اگر چه به مرتبه كراهتِ زيادتىِ مجموعِ يك سوره نباشد.

  بلند و آهسته خواندن نماز

و تعمّد به جهر در قرائت حمد با سوره، يا بدون آن در اخفاتيّه و اخفات در جهريّه جايز نيست و مبطل است. <->