<-> مامومين و [ احوط ] عدم عقد [ نماز ] جمعه است با اين اختلاف در مكان واحد مگر با دورى يك فرسخ بين دو نماز.

و با عدم امكان بُعد، احوط ـ با عينيّت جمعه ـ آن است كه جمعه را با وحدت و اختلاف در قبله بر حسب اجتهاد يا علم به جا آورند؛ و يا اين كه دو جمعه اقامه شود در محلّ واحد كه قبله هر كدام، يكى است و بعد از آن، ظهر هم به جا آورده شود؛ و با تخيير، اكتفا به ظهر نمايد؛ و بر هر تقدير يك خطبه كافى است. و اگر دو نماز جماعت خوانده شود، احتياطاً با هم شروع شود، لكن كفايت آن در احتياط جمعه، مورد تأمّل است و تخييرى بودن واجب، اظهر و از اين جهت، طريق احتياط، واضح است.

  تبدّل اجتهاد امام يا مأموم، در اثناى نماز

و اگر اجتهاد مأمومين در اثناى غير جمعه، متغيّر شد و با امام، مخالف شد؛ پس اگر فيمابعد، فرقى بين نماز منفرد و مأموم نيست، منحرف شده و با قصد وظيفه فعليّه اتمام نمايد و اعاده ندارد؛ و اگر فرق دارد، احتياطاً قصد انفراد نمايد و با انحراف اتمام نمايد و پس از آن اعاده نمايد؛ و محتمل است ضميمه احتياط اتمام با امام با انحراف به احتمال جواز اين جماعت كه محتاج به قصد انفراد نباشد.

و اگر اجتهادِ امامْ متغيّر شد، منحرف مى‌شود و مأمومين، به اجتهادِ خودشان عمل مى‌نمايند [ و ] در صورت قصد انفراد يا ائتمام، احتياطاً اعاده نمايند مگر به قصد وظيفه فعليّه انجام دهند و فرقى فيمابعد، بين نماز جماعت و فرادى نباشد كه اعاده لازم نيست.

  اقتداى با جهل به قبله در ضيق وقت

و اگر وقت، ضيق باشد الاّ از يك نماز، جايز است براى متحيّر [ غير مجتهد كه  ]اقتدا <->