<-> تأخير است در صاحبان اعذار، واللّه‌ العالم.

  حكم استقبال در غير يوميّه

و معتبر است استقبال در فرايض با امكان و در مثل نماز عيدين در زمان عدم وجوب بنا بر احوط، نه در نافله منذوره بنا  بر اظهر، چنانكه گذشت.

و معتبر است استقبال در معاده احتياطيّه اگر چه ندبى باشد و در معاده جماعت اگر چه مندوب است و در نماز جنازه و در نماز قضا و نماز قصر و در ركعات احتياط و اجزاى منسيّه، و حكم استقبال در سجده سهو، در محلّش مذكور خواهد شد.

و لازم است استقبالِ مذبوح و منحور با امكان در وقت ذبح و نحر، و استقبال ميّت در زمان احتضار و نماز ميّت و دفن او، بلكه بين غسل و دفن بر حسب احتياط متقدّم؛ و در حال احتضار باطن پاها سوى قبله و در نماز مستلقى و سر او به سوى مغرب و طرف راست او به سوى قبله و در زمان دفن، مضطجعِ بر طرف راست و روى و پيش روىِ بدن او به سوى قبله باشد.

  نحوه خواندن نافله در حال سوارى و راه رفتن

اظهر ـ چنانچه منسوب به مشهور است ـ لزوم استقبال است در حال استقرار، در مطلق نماز در غير مواضع آتيه استثنا. و لازم نيست استقبال در نافله، بر ماشى و راكب حتى در تكبيرة الاحرام بنا  بر اظهر، اگر چه افضل و احوط است در تكبيرة الاحرام و افضل است در غير آن هم با امكان.

و ظاهراً سقوطِ [ استقبال ] در ماشى و راكب، مربوط به صورت مضايقه در سير و مشى است به سبب رعايت استقبال، نه مطلقا.

و اظهر عدم اختصاص سقوط [ استقبال ] در نافله از راكب و ماشى، به سفر است، <->