<-> در عبارت در نيّت.

  تبدّل نيّت مسافر و مقيم در اثناى نمازِ در آخر وقت

مسافر اگر وقتِ چهار ركعت داشت و نيّت ظهر كرد و مشغول به آن شد و در اثنا، نيت اقامت كرد، نماز[ ش ] باطل است و عدول جايز نيست، پس قطع ظهر كند و شروع به عصر نمايد، لكن اگر نيّت، اختيارى است احتياط در ترك آن است.

و اگر مقيمِ مشغول به عصر، نيّت سفر كرد، پس عدول مى‌كند به ظهر و بعد از آن عصر را به جا مى‌آورد؛ و اختيارى اين نيّتِ سفر واجب نيست على الاظهر.

  اوقات مكروهه در نوافل مبتدئه

كراهت نماز «نافله غير موقّته» ـ به معناى اقليّت ثواب از مثل آن در غير اوقات خاصّه  ـ ظاهر است در وقت طلوع و غروب و انتصاف آفتاب و بعد از نماز صبح تا طلوع و بعد از نماز عصر تا غروب، بلكه تا بعد از نماز مغرب؛ و دو ركعت وقت زوال روز جمعه، كراهت ندارد.

و از تفسيرِ كراهت، ظاهر است كه نذر نافله در اين اوقات جايز و نماز هم صحيح و واجب مى‌شود بنابر اظهر، چه مطلق باشد نذر و چه مقيّد؛ بلكه مطلق واجبات از نماز را مى‌تواند در اوقات مذكوره به جا آورد؛و مكروه نيست بنابر اظهر، مثل قضاى فرايض و غير آن.

و كراهت ندارد آنچه كه سبب مخصوصى دارد، مانند نماز زيارت و حاجت و طواف مندوب و قضاى نوافل مرتّبه مطلقا، و در خصوص بعد از فجر تا طلوع و بعد از عصر تا غروب، منصوص است در مكاتبه «ابن بلال» بنا  بر اظهر در معناى روايت؛ و [ نيز كراهت ندارد ] نماز «احرام» و نماز «غدير» و «استسقا» و «تحيّت مسجد» و نمازِ

<->