1
<-> پستان زن را با لفّافه كه پيچيده مىشود بر آنها و بسته مىشود در پشت او؛ عوض عمامه مرد، قناعى براى زن زياد شود كه بپوشاند سر او را؛
ساييده شود كافور با دست؛ زايد بر كافور كه در مساجد گذاشته مىشود، روى سينه ميّت بگذارند؛ و كافور حنوط از يك درهم و چهار درهم و سيزده در هم و ثلث، مراتب فضل آن است؛
دو چوب سبز با ميّت گذاشته شود از «سَعف خرما» يا «سدر» يا «بيد» يا هر درخت كه نخشكيده باشد، يكى را از «ترقوه» طرف چپ بين پيراهن و ازار و يكى را از «ترقوه» راست برساند به بدن ميّت.
و مكروه است به نهج مقدّم: تر كردن خيوط كفن با آب دهن؛ و آستين درست كردن براى پيراهن كفن؛ و دكمه كه در پيراهن كفنى باشد به جاى خود نگذارد.
مستحب است نيّت كسى كه برمىگرداند ميّت را براى ديگرى كه با نيّت مىشويد. و نيّت غاسلِ متّحد، واجب [ است ]؛ و [ غاسلين ] متعدّد، [ به نحو ]مشترك، نيّت مىنمايند. و اگر مترتّب است اعمال آنها و هر كدام عضوى را مىشويند، هر كدام در اوّلِ عمل خود نيّت مىنمايد كه بعض مجموع را به جا مىآورد براى امر خدا.
و تكفين در كتّان ننمايند و همچنين در جامه سياه تكفين ننمايند؛ با بوى خوش <->