و غسل ترتيبى، افضل از غسل[1] ارتماسى است.

4 . آنچه كه در غسل، معتبر است

و معتبر است در غسل چند چيز:

اول: نيت؛ و معتبر است در آن قربت، چنانكه در وضو شنيدى، و تعيين غسل[2] جنابت از ساير غسلها. و جايز است جمع نمودن ميان[3] چند غسل در يك عمل، به قسمى كه در وضو گذشت.

و بايست كه اوّلِ عمل در هر يك از ترتيبى و ارتماسى، با نيّت باشد، به تفصيلى كه

<-انغسال كلّ در زمان واحد بدون فرق بين حدوثى آن و بقايى آن، پس نيّت در آن زمان، كافى است با وصول آب به كلّ با شرايطش و عدم موانعش در زمان واحد.

و احوط اين است كه تخليلات لازمه، در زمان ارتماسِ همه بدن، با نيّتِ واجب انجام بگيرد. و اَحوط جمع بين غَسل لَمعه و اعاده اصل غُسل است در لَمعه منسيّه اگر فرض شود در حال غُسل، اگر چه كفايتِ همان مقدار، خالى از وجه نيست.

[1] . چنانچه مستفاد مى‌شود از امر به خصوصيّت ترتيبى و عدم امر به خصوصيّت ارتماسى با آن كه اجزاى آن، مستفاد است. و احوط است استحباباً به ملاحظه تخليلات لازمه و لُمعه منسيّة و آنچه در آنها محتمل است از خلاف فتوى.

و استحباب مذكور و احتياط مذكور، در وقتى است كه موجب تعيّن در يك قسم خاص، محقّق نباشد.

[2] . و همچنين در سائر اغسال مختلفه در نوع، از همديگر و لزوم تعيين در تقدير تعدّد ما فى‌الذّمه و جواز تفكيك در امتثال به اتيان متعدّد است نه مطلقا.

[3] . با قصد همه آنها با عناوين آنها.