و بدان كه غسل جنابت، مجزى از وضو است، در هر چيزى كه مشروط به وضو باشد.

  حكم حدث اصغر در ميان غسل

و اگر در اثناى غسل نمودن، حدث اصغر رو دهد، اتمام غسل لازم نيست، بلكه كفايت مى‌كند استيناف آن به قصد آنچه بر او است واقعاً از غسل تامّ يا اتمام آن؛ و از براى نماز و مانند آن از چيزهايى كه صحّت آنها مشروط به وضو است، وضو مى‌سازد على الاحوط.[1]

  دعاى بعد از وضو و غسل جنابت

و در تفسير امام حسن عسكرى ـ عليه‌السلام ـ مذكور است كه هر كه بعد از وضو يا غسل

<->اثرى ندارد و از محلّ بحث، خارج است. و با سبق طهارتِ مطلقه از جنابت و غيره و سبق دو استبرا، احتياط [ به ] غُسل و وضو معاً مى‌نمايد، به خلاف صورت استبراى منىِ فقط، كه اكتفا به وضو مى‌نمايد؛ و با سبق طهارت از جنابت و محدث بودن به اصغر، اكتفا به وضو مى‌نمايد در صورت استبراى از منى به بول، وگرنه احتياطاً جمع مى‌نمايد بين وضو و غسل.

و با شك در استبرا، حكم وجودى آن مرتب نمى‌شود.

و غير قادر بر بول بعد از انزال ـ كه محلّ بحث است ـ دور نيست كه به حكم مستبرى باشد در صورتى كه ناشى از مرض و نحو آن نباشد، لكن احتياط ترك نشود.

و در جريان استبرا براى زن و حكم آن در صورت جنابت به انزال منى خودش، تأمل است و مورد احتياط است.

[1] . و احوط جمع بين استيناف به نحو مذكور و وضو است براى غايات خاصّة. و از جمله مستحبّاتِ غسل، اين است كه آبِ مستعمَل در آن به قدر «صاع» ـ كه چهار «مُدّ» است ـ بوده باشد.