ميان آيه سجده و غير آن حتى «بسم‌اللّه‌» و بعض از آن على الاحوط[1] هرگاه به قصد سوره سجده گفته شود. و مستحب است غسل نمودن براى رفع جنابت، هر چند امرى موقوف بر آن، تعلّق به مكلّف نگرفته باشد.

هشتم: واجب است غسل هرگاه نذر كرده باشد. و مثل نذر است شبه آن كه عهد و يمين باشد.

  مكروهات بر جنب

س . چيزهايى كه مكروه است در حق جنب بيان فرماييد.

ج . چند چيز است: اوّل: خوردن و آشاميدن، مگر آن كه وضو بسازد يا مضمضه و استنشاق نمايد؛ ولى آنچه رافع كراهت است، وضو است، پس از آن، شستن صورت و دست و مضمضه، پس از آن، شستن دست فقط. و استنشاق اعتبارى[2] ندارد مطلقا.

دوم: خواندن زياده از هفت آيه از غير «سُوَر عزائم»[3] از قرآن، و كراهت در خواندن

[1] . اين احتياط در بعض «بسم‌اللّه‌» است، لكن اظهر، عدم جوازِ مطلق كلمات در سُوَر خاصّه است.

و امّا بعض كلمه اگر چه متصل نباشد، پس محل تأمّل است، چه در اوّل كلمه باشد يا در اجزاى آن، چه نيّت تمام داشته يا نيّت بعض.

[2] . دور نيست مراتب مستحبّات براى جنب كه اراده اكل يا شرب نمايد، به اين ترتيب باشد:[ اوّل ] وضو، پس از آن شستن دست و مضمضه و استنشاق و شستن روى، پس از آن دست، با مضمضه و استنشاق، پس‌از آن شستن دست و مضمضه،پس از آن شستن دست.

اين چهار مراتب متفاوته مى‌باشند؛ و ظاهر، رفع يا تخفيف كراهت است به سبب وضو و شستن دست و مضمضه به نحوى كه ذكر شد. و بودن استنشاق منضمّ با مضمضه و شستن دست مانند آنها، خالى از وجه نيست.

[3] . بلكه از هفت آيه تا هفتاد آيه بنابر احوط در محلّ كراهت. و كراهت در زايد، اشدّ ->

است از نسبت سابقه بر آن.