كه در تمام عضو باشد، يا بعض آن، اگر چه[1] احوط در جبيره‌اى كه عضو واحد يا تمام اعضا را گرفته، ضمّ تيمم است. و بهتر در جبيره محل مسح، جمع مابين وضو و تيمم است. و نيز فرقى نيست مابين اين كه عضوِ مسح كننده، جبيره داشته باشد يا غير آن، كه مسح مى‌كند به همان ترىِ آب وضو كه بر جبيره باقى مانده.

  شرايط جبيره

معتبر است در جباير، آن كه پاك باشد؛ پس هرگاه نجس باشد، كهنه پاكى بر[2] وى گذاشته آن را مسح مى‌نمايد و احتياطاً هم تيمّم[3] نمايد؛ بلى معتبر نيست در جباير به جهت صحّت وضو، اين كه نماز در آن جايز باشد؛ پس جايز است درباره مردان، مسح بر جبيره از حرير و جامه از طلا.

بلى معتبر است حرام نبودن استعمال آن؛ پس هرگاه مغصوب باشد، آن استعمال جايز نيست و مسح بر آن، كفايت[4] نمى‌كند؛ چنانكه كفايت نمى‌كند، مسح كهنه‌اى كه بر روى آن گذاشته شود.

  كفايت وضوى جبيره بعد از زوال عذر

و بدان كه وضوى صاحب جبيره، صحيح است براى عملى كه به جا آورده، حتى بعد از زوال عذر و تمكّن از وضوى صحيح، هر چند وقت، وسعت اعاده عمل داشته

[1] . به احتياط لزومى.

[2] . على الاحوط.

[3] . لزوم ندارد على الاظهر.

[4] . با عدم اتلاف عرفاً و بقاى حرمت، حتى در امرار يد بر آن و بر چيزى كه روى آن بگذارند.