مشروع انفاق بر او مى‌نمايد، و از «مهمان» كه قبل از هلال شوّالْ صدق ضيافت او نموده باشد به نزول بر او به قصد تناول غذا و نحو آن، اگر چه خارجا به عذرى تناول نكند.

و اگر در همين وقتِ هلال، اهدا كند غذايى به كسى كه در منزل او نيست و بنا بر استمرار اين عمل نباشد كه معدود از عيال مى‌شود و نه صدق مهمان مى‌نمايد، فطره او، واجب بر هديه كننده نيست.

و در اعتبار استمرار بر ضيافت تا وقت وجوب ادا، مثل ساير عيال است كه استمرار بر عيلولت تا وقت ادا، معتبر است.

و تحقّق افطار نزد ميزبان، نه شرط است و نه موضوعيّت دارد، بلكه عبرت به صدق ميهمان در وقت مخصوص است.

   لزوم نيّت و ايمان در پرداخت زكات فطره

«نيّت» در زكات فطره لازم است، مثل زكات مال و غير آن از عبادات، به نحوى كه لازم است در واجبات عباديّه و مستحبّات عباديّه.

و [ زكات فطره ] از «كافر» صحيح نيست، مثل ساير عبادات، و واجب است بر او مثل ساير عبادات واجبه؛ و بعد از اسلام، ساقط مى‌شود از او، مثل زكات مال.

و ايمان به معنى «اعتقاد به امامت دوازده وصىِّ پيغمبر ـ عليهم‌السلام ـ » شرط است در عبادات. و اگر مخالف، مستبصر شد، بايد اعاده زكات واجبه كند كه به غير اهلْ تأديه كرده، چنانچه در زكات مال گذشت.

   رفع عذر، قبل يا بعد از هلال

«طفلى» كه بالغ بشود قبل از هلال شوّال، يا آنكه كافرى مسلمان شود، يا ديوانه زايل شود جنون او، يا بيهوشى به هوش آيد، يا فقيرى مالك شود به حدّ غنى در آن وقت، بر آنها واجب مى‌شود زكات فطره ؛ و اگر بعد از آن وقت در شب عيد، اين شروطِ تكليف محقّق شد، وجوب نيست، بلكه مستحبّ است زكات فطره تا قبل از زوال