مثل نائم و مجنون و سكران به سبب حلال، و مكرَه در صورت جواز.

آيا كافى است در آن، معذوريت اعتقاديه اگر چه معذور در اعتقاد نباشد، بلكه مطلق عدم علم به تحريم و عدم استحقاق واقعى، يا نه؟ اظهر ابتناى بر تحقق زنا و شروط آن، و عدم تحقق است، و نسب محقّق است با عدم محكوميّت به احكام زنا و هم چنين اعتداد.

  محرّمات به سبب ولادت از زنا

اگر ولادت از زنا بود، اظهر حرمت بنت بر پدر، و ابن بر مادر است، و هم چنين جواز نظر و ساير محرّمات نسبيه؛ و در محرمات به مصاهره، تامل است و مورد احتياط مطلوب در فروج است.

  حكم مولود بعد از طلاق و تحقّق وطى به شبهه

2. اگر زن را طلاق داد پس وطى به شبهه محقّق شد، پس از آن حمل و ولادت كامله حاصل شد، اگر ولادت در كمتر از شش ماه از وطى دومى، و در شش ماه يا زايد از وطى اولى تا آخرين زمان حمل باشد، ملحق مى‌شود ولد به طلاق دهنده.

و اگر از وطى دومى شش ماه تا بالاترين زمان حمل بود و از وطى اوّل بيش از بالاترين زمان حمل بود، ملحق به دومى مى‌شود.

و اگر از وطى دومى كمتر از شش ماه باشد، و از وطى اولى بيش از بالاترين زمان حمل باشد، ملحق به هيچ كدام نمى‌شود.

و اگر ممكن باشد لحوق به هر كدام، به اينكه از وطى هركدام بين ششماه تا بالاترين زمان حمل باشد، اظهر لحوق به دومى است، چنانچه منسوب به اكثر است.

و هم چنين اگر اولى بعد از وطى امه خود آن را عتق كرد و بعد از عده ازدواج كرد، و ولد ممكن بود لحوق او به هر كدام.

و هم چنين اگر زن بعد از طلاق و اعتداد تزويج كرد و ولدى از او مولود شد [و]