1
در وصايت است و آن جعل ولايت [است] بر تصرفات مربوطه به موصى يا به كسانى كه موصى ولايت بر آنها داشته، مثل صغيرها.
و معتبراست در نفوذ آن: عدم رد وصى به نحوى كه برسد رد او به موصى.
و محقّق مىشود وصايت به عبارت: «أوصيت اليك» و «فوّضت اليك» و «جعلتك وصيا» و «أقمتك مقامى في أمر أولادى، يا: فى حفظ أموالهم والتصرف فيها» يا «ولّيتك هذا الامر بعد موتى». و اگر بگويد: «انت وصيى » بدون ذكر متعلق، اقتصار بر متيقن الاراده مىشود، مثل حفظ مال و مؤونه يتيم و واجبات ماليّه. و اگر بگويد: «ولّيتك امر أولادى»، شامل حفظ و تصرف مىشود.
معتبر است در وصايت: عاقل بودن وصى، پس مجنون قابل آن نيست اگرچه ادوارى باشد.
و اگر وصايت را براى مجنون ادوارى در زمان عقل وديگرى در زمان جنون اوّل قرارداد، و هم چنين اگر وصايت را به نحو غير مقيّد به استمرار قرار داد براى عاقل به طورى كه در زمان طروّ جنونْ مسلوب الولايه، و در زمانِ عودِ عقلْ عود نمايد ولايت