روز، به جهت نماز به عمل بياورد؛ و احوط آن است كه ترك نكند آنچه بر او هست از وضو گرفتن و تغيير دادن پنبه و نحو آن؛ هر چند صحّت روزه، توقّف بر غير غسل ندارد.

و اما آنچه موقوف است صحّت روزه بر آن از غسل، ظاهر آن است كه از غسل‌هاى روز است و همچنين غسل شب گذشته على‌الاحوط[1] اگر پيش از فجر به عمل نياورد؛ و اگر پيش از فجر غسل كند، كافى است در صحّت روزه.

و اما غسل شب آينده، مدخليّت در صحت روزه گذشته ندارد هر چند احوط، مراعات آن است؛ نيز و همچنين هرگاه بعد از نماز صبح يا بعد از نماز ظهر و عصر، خون ببيند، شرط نيست در صحّت روزه از براى غير نماز، غسل كردن؛ پس ترك غسل در صورت دوم، مبطل روزه نيست هر چند تا به شب ترك شود، به خلاف اول كه اگر از براى نماز ترك شود، روزه او باطل است.

و شرط نيست پيش انداختن غسل نماز صبح را بر طلوع فجر، اگر چه احوط تقديم غسل است بر فجر و اعاده است بعد از فجر اگر چه قصد نافله، به آن غسل هم نداشته باشد. و فرق نيست در شرط بودن غسل، در ميان كثيره و متوسطه،[2] و اما وضو، در استحاضه قليله شرط نيست.

3 . كسانى كه روزه از آنها صحيح نيست

س . روزه از مريض، صحيح است يا نه؟

ج . اگر متضرّر باشد، صحيح نيست. و معتبر است در ضرر رسانيدن، علم يا ظنّ؛

بلكه احتمال مساوى كه موجب خوف باشد،[3] كفايت مى‌كند، اگر چه در صورت احتمال،

[1] . اظهر عدم شرطيّت غير غُسل روز است.

[2] . الحاق متوسّطه به كثيره در حكم مذكور، موافق احتياط است.

[3] . در شرطيّت عدم خوف در صحّت ـ به اين معنى كه قضا واجب باشد در صورت <->