چه آن كه مأموم، زن باشد، يا صبىِّ غير بالغ،[1] لكن احوط و اولى، اكتفا نكردن به طفل است در ترتيب احكام جماعت.

  ادراك ركوع امام

س . اگر مأموم به ركوع رفت و شك نمود در اين كه درك امام را نموده‌ام يا نه، حكمش چيست؟

ج . در اين صورت، حكم نمايد به درك نكردن امام[2] مثل كسى كه يقين بداند كه ادراك ننموده و نماز او باطل است،[3] مگر اين كه اين شك بعد از فراغ از ركوع حاصل شود، نه در اثناى آن.

س . هرگاه يقين دارد كه در ركوع،به امام‌ملحق نمى‌شود،اقتدا كردن جايزاست يا نه؟

ج . جايز نيست على‌الاحوط، بلكه منتظرِ امام بشود تا در ركعت ديگر اقتدا كند؛ اگر چه اقوى، جواز اقتدا است، و احوط عدم متابعت به اتيان سجدتين است، بلكه صبر مى‌كند تا امام بايستد.

  اقتداى با فاصله زياد

س . اگر مأمومى بترسد كه اگر ملحق به صف شود، امام از ركوع سر بر مى‌دارد، چه كند؟

ج . در اين حال در آن مكانى كه ايستاده، اقتدا كند و تكبيرة الاحرام بگويد و برود به ركوع به شرط آن كه مانع از اقتدا در آن مكان نباشد، مثل دورى على‌الاحوط[4] و

[1] . يعنى مميّز غير بالغ، و محلّ بيانش گذشت.

[2] . بنا  بر احوط.

[3] . اظهر صحّت نماز است اگر چه شك در اثناى ركوع باشد.

[4] . اگر چه اظهر عدم مانعيّت دورى است اگر لحوق با آن فعل كثير نباشد اگر چه توزيع به احوال آتيه بشود.