<-> ادا و قضا در آن، محلّ ندارد، و بر فرض محلّ، تابعِ اصل نماز است در لزوم نيّت ادا و قضا، و در وقت نماز، نيّت ادا مى‌شود و بعد از خروج وقت، نيّت قضا مى‌شود.

  نيّت و تكبير و وضع اعضاى سبعه در سجده سهو

و محلّ نيّتِ سجود سهو بنا  بر داعى، واضح است؛ و بنا  بر اخطار، مقارنتِ عرفيّه رعايت مى‌شود در آن؛ پس جايز است در حال تكبير، اگر چه مستحبّ باشد و [ نيز ] در حال هوىّ، و احوط عدم اكتفا به نيّت بعد از وضع جبهه در مسجد است.

و «تكبير» براى سجود سهو، واجب نيست، و در استحبابش براى غير امامِ قاصدِ اعلام، تأمّل است، مگر آن كه به رجاى مطلوبيّت از طريق فتواى «شيخ» و بعض متأخّرين، بگويد.

و امّا «وضع اعضاى سبعه» در مساجد و وضع جبهه به ما يصح السجود عليه و جلوس بين سجدتين و طمأنينه در آنها و در مابين آنها و طهارت و ستر و استقبال، پس احوط رعايت آنها است در سجود سهو.

  لزوم تشهد و سجده و ذكر در سجده سهو

و اظهر چنانچه مشهور است، وجوبِ تشهّدِ خفيف است بعد از دو سجده سهو، و مراد از خفيف: مجرد «شهادتين و صلوات بر نبى و آل ـ عليهم‌السلام ـ است.

و اظهر وجوب تسليم است بعد از تشهد خفيف، و احوط اختيار خصوص صيغه «السلام عليكم» است و در ضميمه «و رحمه‌اللّه‌ و بركاته» آنچه مختار در صيغه اخيره نماز است، رعايت مى‌شود.

و احوط وجوب ذكر است در دو سجده به صورت مأثوره كه مخيّر است بعد از «بسم‌اللّه‌ و باللّه‌» بين صلوات و سلام بر نبى ـ صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌وسلّم ـ به عبارت «السلام <->